Herinnering
Herinnering is als een kleed
dat langzaam wordt geweven
uit draden van Verleden tijd.
En op het kleed komen de
beelden, ontrukt aan de vergetelheid.
Beelden, die in kleuren zich bewegen
van licht naar donker en
van donker terug naar licht.
Een sawah in de zon,
een donker oerwoud in de regen.
Een geurende Melati bloem,
een dierbaar lief gezicht.
Het kleed is lang en warm en zacht.
En ‘k weet, wanneer voor mij de nacht is nabij.
Dan dekt Zij mij toe, want dat kleed is van mij.
Morgen
Morgen schrijf ik je iets mooiers
dan dat ik vandaag deed
want dan weet ik weer iets meer
van waarom ik van je hou
dan wat ik vandaag weet
Herinnering
Soms drijf je als een schaduw
van een wolk
over mijn landschap voorbij
Voor altijd
Omdat ik niet anders kan, niet anders wil
om toch maar iets te hebben.
Want
jij was niet bedoeld voor even
maar voor altijd
verder dan ons op weg naar eeuwigheid,
voorgoed geworsteld, voorbij de tijd…
Van jouw kleren maakte ik een warm kleed,
ik sla het om me heen
want zo ben je dicht bij mij.
Dichtbij,
zo klop ik zacht de kou uit het kleed,
het zand van het strand uit de vergeten zakken,
de rits die nog open staat,
de flarden van jouw bestaan,
netjes aaneengeregen,
zorgvuldig genaaid, gestopt,
fijnmazig geweven en geborduurd.
Het is mooier en warmer
dan ik had durven dromen.
Want…
jij was niet bedoeld voor even
maar voor altijd.
Verder dan ons op weg naar eeuwigheid,
voorgoed geworteld, voorbij de tijd.